çocukluk anılarımı yazsam diyorum. batarken izlediğim kızılımsı güneşlerimi. dizlerime sebepsizce batan dikenleri. hiçbirşey yapmak istemediğim bi öğleden sonunu. ceplerimde biriktirdiğim hayatları. soru sorarken öğretmenin gözünün içine bakamamayı. babam azarlarken beni halıdaki desenleri ezberleyişimi. kızdığım bi yandan da sevdiğim insanları. araya mesafe girince kafama dank eden yanılgıları. hain bir rüzgarın saçlarıma pusu kurduğu sonbahar akşamlarını. bir mezarın başında içilen lohusa şerbetini. ve bir bebeğin yanıbaşında kılınan cenaze namazını. küçükken boğazımda düğümlenen şeylerin ne olduğunu asla çözemediğimi. büyürken gözyaşlarımın düğümlenişini. ölürken de koskoca bi ömrün. benim hikayemi anlatsam size ilginizi çekmez biliyorum. bir ünlünün hikayesi olmalı. trajedi olmalı içinde en azından ilginç ya da komik olmalı.
ben hiçbirisi değilim.
sıradanım demeye dilim varmıyor. peki sıradışı mıyım? onu da sanmıyorum.
sana sen kimsin desem. bu hayatının basit gibi görünen en zor sorusu olur.
merak etme sormam bi daha..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder