siyah beyazdı kaderim belki. gözlerinin rengini hiçbir zaman bilemeyecek miydim?
gözlerin lacivertti, gözlerin kahve, gözlerin karanlık.
tamam unuttum gözlerini, gramofon açık kalmış yine absorbe olmuş kokusu tüm hayallerimin, kaldırımlarda yürürken kenarlara basmamaya çalışan çocuk gibi uzak durdum çoğu şeyden, sayıklarken bile her bir hecesini..
tamam unuttum okumayı, ilkokuldaki bir öğrenci olup öğretmenime aşık oldum kareli defterimin en son karesinde..
iç açılarının toplamı 360° olan bir dünyanın içinde dönüp dolaşıp yine başlangıç meridyenime vardım.
gezgin değildim veyahut seyyah..
ama nerelerden geçti yollarım bir bilsen.
rüya yoksa..bir hayal miydi? ya da bir uyku?
bana dediler "ölünce uyananacaksın.." diye,
bir rivayete göre uyandım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder